بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal) : بازی عجیب کامپیوتری که میتواند ۱۰سال عمر بیشتر به شما بدهد.
آیا چیزی در مورد سرگذشت این طراح بازی و سخنران انگیزشی بازی می دانید؟
با مسترگیمرز مرجع بازی ها همراه باشین تا با سرگذشت عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal) و داستان بازی عجیب وی آشنا بشین.
وقتی خانم جین مک گونیگال (jane McGonigal)، طراح بازی کامپیوتری، در اثر ضربه مغزی شدید، خودش رو در بستر بیماری و آماده خودکشی میبینه، یک ایده شگفت انگیز و جذاب برای بهبودی پیدا میکنه. او به دنبال تحقیقات علمی رفت و یک بازی کامپیوتری درمان کننده به نام ” بازی سوپربتر (Super Better Game) ” رو ساخت. او در یک سخنرانی تکان دهنده برای TED، توضیح میده که چطور بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal) می تونه انعطاف پذیری رو افزایش بده و ادعا میکنه که میتونه ۷:۳۰ به عمر شما اضافه کنه.
خانم جین مک گونیگال (jane McGonigal) سخنرانیش را با این جمله شروع کرد: من اهل بازی هستم و دوست دارم اهدافی رو پیش رو داشته باشم. ماموریت های بخصوص، با اهداف سریع را دوست دارم و این ماموریت من در این سخنرانی است.
در ادامه گفت: من می خواهم تا طول عمر افراد حاضر در سالن را ۷ دقیقه و ۳۰ ثانیه بیشتر کنم.
پس همراه ما باشین تا با بررسی سخنرانی بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal) ، پی ببریم چطور میتونیم ۷ دقیقه و ۳۰ ثانیه بیشتر به عمرمان اضافه کنیم.
شاید برای برخی از شما کمی ناباورانه است. ولی بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal) با ریاضیات قصد داره ثابت کنه که شدنی است.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
جین مک گونیگال (jane McGonigal) در ادامه اشاره داشت که: ماموریت شما اینه که بفهمید چطور میخواهید این ۷ دقیقه و ۳۰ ثانیه را سپری کنید. فکر می کنم باید یک کار غیر معمول با آن انجام دهید. چون اینها زمان های اضافی و جایزه ای هستند و به هر حال قرار نبود آن را داشته باشید.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
جین مک گونیگال (jane McGonigal) گفت: با توجه به این که عادت دارم مردم را به صرف وقت بیشتری برای بازی کردن تشویق کنم، در اولین سخنرانی ام برای تد پیشنهاد دادم که ما به عنوان یک سیاره، ۲۱ میلیارد ساعت در هفته را به بازی سپری کنیم و این زمان خیلی زیادی است.
در حقیقت از وقتی آن سخنرانی را انجام دادم اولین نظرات ناخواسته که از مردم سراسر دنیا گرفتم این بود که: جین، بازی عالیه. ولی وقتی در بستر مرگ هستی آیا واقعا آرزو می کنی که کاشکی بیشتر انگری بردز (Angry Birds) را بازی می کردی؟
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
این طرز فکر که، بازی وقت تلف کردنه همه گیر شده است. من این حرف رو واقعا هر جایی که می روم می شنوم.
یک داستان واقعی همین چند هفته پیش برای من اتفاق افتاد که یک راننده تاکسی، وقتی فهمید که من و دوستم برای یک کنفرانس متشکل از طراحان بازی میخوایم شرکت کنیم. برگشت و گفت من از بازی متنفرم. این اتلاف وقت کردنه. تصور کن زندگیت رو به اتمامه و افسوس اون همه وقتی رو میخوری که تلف کردی.
حالا من می خوام این مسئله را جدی بگیریم. منظورم اینه مایلم بازی کامپیوتری برای همیشه یک چیز اجباری در دنیا باشه.
نمیخوام بازیکنان افسوس زمانی را که صرف بازی کردند بخورند.
اخیراً خیلی در مورد این سوال فکر کردم. وقتی در بستر مرگ هستیم، آیا افسوس زمانی را می خوریم که صرف بازی کردیم؟
در ادامه شما را شگفت زده خواهیم کرد…
شما شگفت زده خواهید شد اگر بدانید که یک سری تحقیقات علمی درباره این سوال انجام میشود.
کارمندان آسایشگاه -کسانی که در آخرین لحظات مرگ در کنارمون هستند- اخیرا گزارشی در رابطه با بیشترین افسوس های بیان شده از طرف مردم منتشر کردن.
چیزهایی که مردم وقتی به راستی در بستر مرگ هستند بیان میکنند و قراره اون رو امروز با شما در میان بگذاریم.
۵ افسوس بزرگ زمان مرگ:
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
تا اونجایی که من میدونم، کسی به کارمندان آسایشگاه نگفته: ای کاش بیشتر بازی کامپیوتری میکردم اما من وقتی این افسوس را می شنوم، نمیتوانم این ۵ تمنای عمیق بشر را نشنیده بگیرم که در حقیقت به کمک بازی های کامپیوتری موجودیت می گیرد.
بعنوان مثال:
برای خیلیها این بدان معناست که ای کاش وقت بیشتری را صرف خانوادهام میکردم، وقتی بچههایم بزرگ می شدند.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
خب ما میدونیم بازی های دسته جمعی منفعت زیادی در خانواده داره.
مطالعه اخیر دانشگاه یانگ در بریگام، دانشکده زندگی خانوادگی، نشان می دهد والدینی که زمان بیشتری برای انجام بازی های کامپیوتری با فرزندانشان قرار می دهند. روابط، به مراتب قویتری در زندگی واقعی با آنها دارند.
صدها میلیون نفر با استفاده از بازی های اجتماعی مثل: بازی فارم ویل FarmVille (شهر مزرعه ای) یا بازی وردز ویت فرندز Words With Friends (سخنی با دوستان)، ارتباط روزانه خود را با دوستان و خانواده خودشان انجام می دهند.
مطالعه اخیر دانشگاه میشیگان نشان داده: این بازیها به طور باور نکردنی ابزار قدرتمند حفظ ارتباط هستند.
به ما کمک می کنند تا ارتباط خود را با افراد موجود در شبکه های اجتماعی برقرار کنیم.
در صورتی که با هم بازی کامپیوتری انجام نمی دادیم این ارتباط قطع می شد.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
خب در این قسمت، چاره ای جز این ندارم که آزمایشات کلینیکی پیشگامانه که اخیراً در دانشگاه کارولینای شرقی انجام شده رجوع کنم.
در آن نشان داده شده، بازی های آنلاین قادرند عملکرد بهتری نسبت به دارو برای درمان اضطراب و افسردگی بالینی داشته باشند.
روزانه فقط ۳۰ دقیقه بازی آنلاین کافی است تا تقویت چشم گیری در حالات روحی ایجاد کرده و باعث افزایش دراز مدت شادمانی شود.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
تجسمات، راهی برای ابراز واقعیت وجودیمان هستند.
حالت ایده آل و قهرمانانه از آن چه می توانستیم باشیم.
می توانید این حالت را در نقاشی پرتره از “دیگر خود” اثر رابی کوپر از یک بازیکن و اسطوره تجسمی اش مشاهده کنید.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
دانشگاه استنفورد مدت پنج سال است که مشغول تحقیقاتی است تا ثابت کند بازی با یک شخصیت تخیلی مطلوب، چگونه طرز فکر ما را در زندگی واقعی تغییر داده و ما را جسورتر، کمال گرا تر و مقید تر به اهدافمان کند.
آیا بازی ها تا به حال این کار را انجام دادهاند؟
مطمئن نیستم. پس در اینجا یک علامت سوال می گذارم به شکل سوپر ماریو.
شاید شما در این قسمت از خود بپرسید این طراح بازی کامپیوتری کیست؟
چرا درباره افسوس های زمان مرگ با ما سخن می گوید؟
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
من هیچگاه در یک آسایشگاه کار نکردم. من هرگز در بستر مرگ نبودم.
اما اخیراً سه ماه را در بستر مرگ گذرانده و می خواستم بمیرم. این اتفاق واقعا نمی خواست برای من بیفتد.
این اتفاق دو سال پیش شروع شد زمانی که ضربهای به سر من خورد و من ضربه مغزی شدم.
ضربه مغزی کاملا بهبود پیدا نکرد و بعد از ۳۰ روز علائمی مثل: سردرد های مزمن، حالت تهوع، سرگیجه، فراموشی و آشفتگی روحی داشتم.
پزشکم به من گفت که باید به مغزم استراحت بدهم تا بهبود یابد.
به این ترتیب می بایست از هر چیزی که باعث تحرک علائم بیماری ام می شد خودداری کنم. این برای من یعنی نخوانم،ننویسم، بازی کامپیوتری نکنم، ایمیل نزنم، کافئین مصرف نکنم و…
به بیانی دیگر فکر کنم میدونید تا کجا ادامه داره و به بیان دیگه دلیلی برای زندگی نیست.
با تمام جدیت ایده خودکشی به دنبال ضربات شدید مغزی خیلی متداول است. و از هر سه نفر، برای یک نفر اتفاق افتاده و برای من هم رخ داد.
مغزم بهم میگفت: جین می خواهی بمیری. میگفت هیچ وقت حالت بهتر نمیشه. می گفت درد هیچ وقت تموم نمیشه و این صدا ها آنقدر مداوم و قانع کننده شدند که من به راستی نگران زندگیام شدم و آن موقع بود که بعد از ۳۴ روز به خودم گفتم یا من خودم را میکشم یا این را به یک بازی کامپیوتری تبدیل میکنم.
به دنبال بیش از ده سال روانشناسی بازی ها می دانستم که وقتی بازی می کنید – این در ادبیات علمی هم وجود داره- به صورت خلاقانه تری از پس از کشمکش های دشوار زندگی و آسیب ها بر می آید.مصمم تر و امیدوار تر، از دیگران طلب یاری می کنید.
من می خواستم این ویژگی های بازی را در چالش زندگی واقعی ام بگنجانم. بنابراین یک بازی امدادی همراه با نقش بازی کردن به وجود آوردم و نام آن را “جین کسی که ضربه مغزی را به هلاکت رساند” گذاشتم.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
حالا این هویت جدید مخفی من شده بود. اولین کاری که به عنوان قاتل انجام دادم این بود که با خواهر دوقلوم تماس گرفتم.
من یک خواهر دوقلوی همسان به نام کیلی دارم و بهش گفتم برای بهبود مغزم می خوام بازی کامپیوتری بکنم. ازت می خوام باهام بازی بکنی. این راه راحت تری برای کمک گرفتن بود.
کیلی اولین یار من در بازی بود. سپس شوهرم کیاش به ما پیوست و ما با هم یکی شده و با آدم بدها جنگیدیم.
این چیزی بود که علائم بیماری من را تحریک کرده بود و در نتیجه روند بهبود را کاهش میداد. چیزهایی مثل نورهای روشن و جاهای شلوغ و…. من را آزار می داد.
ما همچنین قدرت های فوق العاده را در بازیهای کامپیوتری جمع و فعال می کردیم. این تنها چیزی بود که حتی در بدترین روزهای بیماری هم انجام می دادم تا یک ذره احساس کنم حالم خوب است، فقط یک ذره احساس ثمربخش تر بودن بکنم چیزهایی مثل بغل کردن سگم به مدت ده دقیقه و اینکه از تخت بیرون بیام و یک دور، دور خانه را بزنم.
حالا بازی کامپیوتری به همین سادگی بود. یک هویت پنهانی کسب کن، یار جمع کن، با آدم بدها بجنگ. نیروهای قدرت زا را فعال کن. اما فقط با وجود بازی به این راحتی و در عرض چند روز که بازی را شروع کردم آشفتگی، افسردگی و اضطرابم از بین رفت و به همین راحتی ناپدید شد.
مثل یک معجزه بود. حالا این یک درمان معجزه آسا برای سردرد ها و علائم بیماری بود. اما حتی زمانی که علائم بیماری هنوز در من وجود داشت، حتی وقتی هنوز درد داشتم دیگه رنج نمی کشیدم.
آنچه پیرو بازی کامپیوتری رخ داد من را متعجب کرد. من یکسری وبلاگ و ویدیوهای آنلاین را پست کردم و در آن ها طریقه بازی را شرح دادم.
اما به طور وضوح هر آدمی که ضربه مغزی نخورده بود، هر کسی که دوست نداشت قاتل باشه با نام بازی ارتباط برقرار نمیکرد، بنابراین من نام بازی رو به سوپربتر تغییر دادم و خیلی زود از مردم سراسر دنیا پیام دریافت کردم.
کسانی که هویت پنهانی خود را کسب کرده، یاران خود را جمع می کردند و اوضاع و احوال شان خیلی بهتر میشد.
وقتی چالش هایی همچون سرطان، دردهای مزمن، افسردگی و ناراحتی قلبی گریبانگیر آنها می شد و حتی مردمی که بیماری لاعلاجی مثل ALS ( از کار افتادگی سیستم عصبی بدن) داشتن، این بازی را انجام می دادند و من از پیام ها و ویدیوهای آنها میفهمیدم که بازی کامپیوتری آن ها را هم همان اندازه ای کمک میکرد که به من کمک کرده بود.
آنها درباره احساس قوی تر بودن و شجاع تر بودن صحبت میکردند. آنها از اینکه احساس بهتری داشتند و دوستان و خانواده آنها متوجه این موضوع شده بودن صحبت میکردند. و حتی از اینکه خوشحال تر هستند میگفتن.
علیرغم این که درد داشتند و در حال دست و پنجه نرم کردن چالش های زندگی شان بودند، در این لحظه با خودم فکر کردم که اینجا چه خبر است؟!
منظورم اینه که چطوری یک بازی به این کم اهمیتی میتونه در شرایط جدی و گاهی مرگ و زندگی، با این قدرت مداخله کنه؟
منظورم اینه که اگر بر روی من موثر نبود، هرگز به ممکن بودن آن باور نداشتم.
خب اینطور معلومه که کمی علم هم در این جا حضور داره. بعضی افراد بعد از یک حادثه مصیبت بار، قویتر و شادتر می شوند.
این چیزی است که برای ما اتفاق افتاد. بازی کامپیوتری به ما کمک کرد تا آنچه دانشمندان به عنوان “تغییرات مثبت روانی پس از سانحه” می نامند را تجربه کنیم. چیزی که به ندرت درباره آن می شنویم، ما معمولا درباره ناهنجاریهای استرسی پس از سانحه میشنویم.
اما دانشمندان در حال حاضر میدانند یک حادثه دردناک باعث رنج ابدی مان نمیشود. در عوض می توانیم آن را به عنوان سکوی پرش استفاده کنیم. تا بهترین خصوصیات خود را بروز داده و زندگی شاد تری بگذرانیم.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
۱- اولویت های من تغییر کرده است. ازانجام کارهایی که باعث خوشحالیم می شود هراسی ندارم.
۲- احساس نزدیکی بیشتری نسبت به دوستان و خانواده ام می کنم.
۳- درک بهتری از خودم دارم، الان میفهمم که واقعا کی هستم.
۴- حس واقعی از معنی و هدف در زندگیام دارم.
۵- بهتر می تونم روی اهداف و آرزوهایم تمرکز کنم.
این ۵ ویژگی نقاهت یا تغییرات مثبت روانی پس از سانحه اساساً درست برخلاف ۵ مورد اولیه افسوس زمان مرگ هستند.
به نظر میاد که یک حادثه درد آور، باعث توانا شدن ما در گذران زندگی ای همراه با افسوس های کمتر میشه.
اما چطور این کار ممکنه؟ چطور شما از آسیبهای روحی به حالت بهبودی میرسی؟ یا اینطور بگم راهی هست تا همه مزایای دوران تغییرات مثبت روانی پس از سانحه را بدون ناراحتی و بدون اینکه مجبور باشیم در ابتدا ضربه به سر خود وارد کنیم را داشته باشیم؟
میخواستم این پیام را بهتر درک کنید. بنابراین ادبیات علمی را بلعیدم و این چیزی است که یاد گرفتم:
۴ نقطه قوت یا انعطاف پذیری در رابطه با تغییرات مثبت روانی پس از سانحه وجود داره.
فعالیت هایی هستند که از لحاظ علمی ثابت شده اند و شما با انجام روزانه آنها میتونید این چهارنوع انعطاف پذیری را تقویت کنید و برای انجام آنها نیازی به درد و ناراحتی ندارید.
الان میتونم این چهار نوع نقطه قوت رو به شما بگم، این جایی است که آن هفته و نیم دقیقه اضافه زندگیتان را که اول بهتون قول دادم به دست میارید. تنها کاری که باید انجام بدهید اینه که این ۴ ماموریت اولیه سوپربتر را با موفقیت پشت سر بگذرانید.
بلند شوید و سه قدم بردارید یا دست های خود را مشت کرده، آنها را برای مدت ۵ ثانیه تا جایی که میتونید بالای سرتان ببرید.
این بهبودی سریع فیزیکی بعلاوه(+۱) است. یعنی بدن شما تحمل استرس بیشتر رو داشته است و قادر است سریعتر خود را بهبود ببخشد.
به دنبال تحقیقات موجود، ما در حال حاضر می دانیم اولین کاری که برای تقویت انعطاف پذیری جسمی خود می توانیم انجام بدهیم این است که بی حرکت ننشینیم و همه آن همین است، هر یک ثانیه که بدون تحرک نباشید، در حال تقویت سلامت قلب، ریه ها و مغز خود به طور فعالانه هستید.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
در مدت یک دقیقه، دقیقا ۵۰بار بشکن بزنید یا از شماره ۱۰۰ -هفت تا هفت تا برعکس- بشمارید. مثل این: ۱۰۰- ۹۳- ۸۶ و… تا آخر شروع کنید.
انعطاف پذیری جسمی مضاعف- حالا ارزش این کار از لحاظ انعطاف پذیری روانی (+۱) است. یعنی شما تمرکز فکری بیشتر، انضباط، ثبات و اراده بیشتری دارید.
ما به دنبال تحقیقات علمی میدونیم که اراده، در واقع مثل یک عضله کار میکنه. هر چه بیشتر آن را ورزش دهیم قوی تر میشه. بنابراین از پس یک کار سخت کوچولو برآمدن بدون اینکه جا بزنیم.
حتی چیزی به مسخره گی ۵۰ بار بشکن زدن یا شمارش معکوس از ۱۰۰ که هفتتا هفتتا از اون کم میکنیم.
در حقیقت از لحاظ علمی برای تقویت نیروی اراده شما ثابت شده است.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
یکی را انتخاب کنید، اگر داخل هستید پنجرهای پیدا کنید و به بیرون نگاه کنید. اگر بیرون هستید پنجره پیدا کرده و به داخل نگاه کنید. یا به سرعت از طریق گوگل یا یوتیوب تصویر بچه حیوانات مورد علاقهتون رو جستجو کنید.
الان این کار را میتونیم انجام بدیم، ایا میتونید اسم بچه حیوانات رو بلند بگید؟
من می خوام چند تا رو پیدا کنم. خوب شما چی دوست دارید ببینید؟
بچه دلفین و بچه لاما، بچه فیل و…
فهمیدید؟ خیلی خب چیزی که ما در آن حالت، احساس خوبی نسبت بهش پیدا کردیم و به اون انعطاف پذیری احساسی (+۱) میگیم.
شما قادرید احساسات مثبت مثل: کنجکاوی یا عشق را برانگیزید. این حس را وقتی داریم که به بچه حیوانات نگاه می کنیم میتونیم بدست بیاریم.
اینجا برای شما رازی از ادبیات علمی مطرح میکنم:
اگر به طریقی بتونید برای هر حس منفی – سه حس مثبت را در طول یک ساعت، یک روز یا یک هفته تجربه کنید، شما به طور خارق العاده ای سلامتی و توانایی برخورد موفقیتآمیز با هر مشکلی را که با آن روبرو هستید تقویت میبخشید و نام اون میزان سه به یک حس مثبت است.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
اون کلک سوپربتر مورد علاقه من است، پس ادامه دهید…
با کسی برای مدت شش ثانیه دست بدهید یا یک تشکر کوتاه برای کسی از طریق پیام کوتاه، فیسبوک یا توییتر بفرستید.
همگی دقت کنید این انعطاف پذیری اجتماعی (+۱) است. یعنی شما در واقع انرژی بیشتری از دوستان، همسایگان، خانواده و جامعه خود گرفته اید.
یک راه عالی برای تقویت بهبود اجتماعی، حس قدردانی است. لمس کردن بهتر هم هست.
یک راز دیگه برای شما: دست دادن با کسی برای ۶ ثانیه به طور شگفت انگیزی، میزان اکسی توسین خون شما را بالا میبره.
این هورمون اعتماده. یعنی همه شمایی که همین الان به یکدیگر دست دادید از لحاظ بیوشیمیایی آماده دوست داشتن بوده و توانایی کمک به یکدیگر را دارید.
خب شما ۴ مأموریت خود را با موفقیت به پایان رساندید.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
پس بیایید ببینیم آیا من ماموریت خودم را در دادن ۷ دقیقه و ۳۰ ثانیه وقت اضافه زندگی به شما با موفقیت انجام دادم؟
اینجا مایلم یک مقدار از علم را با شما در میان بذارم:
این طور معلوم میشه که افرادی که به طور دائم این چهار نوع انعطاف پذیری را تقویت می کنند -جسمی، روحی، احساسی و اجتماعی- نسبت به بقیه ده سال بیشتر عمر می کنند.
بدین ترتیب این حقیقت که اگر به طور منظم به میزان -سه به یک- دست پیدا کنید، اگر هیچوقت برای بیش از یک ساعت به طور ساکن ننشینید، اگر هر روز با کسی که دوستش دارید تماس داشته باشید، اگر به اهداف کوچکی برای تقویت اراده خود بپردازید، شما ده سال بیشتر از دیگران عمر خواهید کرد.
میانگین طول عمر در آمریکا و انگلیس ۷۸٫۱ است. ولی ما بر اساس بیش از ۱۰۰۰ مطالعه که مروری دقیق بر آنها انجام شده، می دانیم که شما می توانید با تقویت چهار حالت انعطاف پذیری خود ۱۰ سال به عمرتان اضافه کنید.
پس هر یک سالی که شما چهار حالت انعطاف پذیری خود را تقویت می کنید، به سال های عمر خود اضافه می کنید.
یعنی ۱۲۸هزارم سال زندگی بیشتر یا ۴۶ روز زندگی بیشتر یا ۶۷٫۲۹۸ دقیقه زندگی بیشتر و بدین معنی که هر یک روز ۱۸۴ دقیقه زندگی کسب می کنید.
یا هر یک ساعت که ۴حالت انعطاف پذیری خود را تقویت می کنید، مثل همین ۴ماموریت بازی سوپربتر که الان انجام دادیم، ۷٫۶۸۲۴۵۸۳۷ثانیه بیشتر در زندگی کسب کردید.
تبریک میگم، همه اون هفت دقیقه و نیم مال شماست. شما همه آن را کسب کردید.
بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal)
صبر کنید هنوز ماموریت مخصوص شما مونده.
ماموریت مخفی شما اینه که چطور میخواهید این هفت دقیقه و نیم اضافی زندگی را سپری کنید؟
خوب پیشنهاد من اینه که این هفت دقیقه و نیم اضافی زندگیتان، یک جورایی مثل غول چراغ جادو است.
میتونید از آرزوی اول خود استفاده کنید و میلیون ها آرزوی دیگر را طلب کنید.
به این ترتیب اگر امروز، این هفت دقیقه و نیم اضافی زندگیتان را به کاری بپردازید که شما را خوشحال کند یا شما را از لحاظ جسمی بهبود ببخشه یا ارتباط شما را با کسی که دوستش دارید برقرار کنه یا حتی فقط یه کار کوچک را انجام بده، شما انعطاف پذیری خود را تقویت بخشیده و بنابراین دقایق بیشتری را کسب خواهید کرد.
خبر خوب اینه که می تونید به این کار ادامه بدید. هر ساعت روز، هر روز زندگیتان و همینطوری تا زمان مرگ، که در حال حاضر ۱۰سال بیشتر از آنچه قبلا بودید، خواهد شد.
و وقتی به آنجا رسید، به احتمال زیاد شما دیگر اون ۵ افسوس قبل از مرگ را نخواهید داشت. چون شما توانایی و انعطاف پذیری را برای یک زندگی حقیقیتر در جهت آرزوهایتان تقویت بخشیده اید.
وبا ۱۰سال زندگی اضافهتر، احتمالا وقت کافی دارید تا چندتایی بازی کامپیوتری بیشتر انجام بدهید.
ممنونم
متشکریم که همراه ما در مسترگیمرز، رسانه بازی ها و مطلب بازی عجیب جین مک گونیگال (jane McGonigal) بودید، خوشحال میشیم نظرخودتون رو راجع به این مطلب در پایین همین پست برامون ارسال کنید.