بسیاری از سازمانها به دنبال راهکارهایی برای ذخیرهسازی سریع، ایمن و مقرونبهصرفه هستند؛ از این رو انتخاب صحیح میان فضای ابری و استوریجهای تحت شبکه (NAS) بهعنوان راهکاری مهم ذخیرهسازی حائز اهمیت است. ذخیرهسازهای تحت شبکه (NAS) دستگاههایی هستند که فضای ذخیرهسازی متمرکز و اشتراکی را از طریق شبکه فراهم میکنند، بهگونهای که چندین کاربر یا دستگاه میتوانند به دادههای آن دسترسی داشته باشند.
بهطور کلی، انتخاب بین ذخیرهسازهای تحت شبکه و فضای ابری به عوامل مختلفی از جمله عملکرد، هزینهها و امنیت دادهها بستگی دارد. در این مقاله بررسی میکنیم چگونه هر یک از این دو گزینه نیاز ذخیرهسازی سازمانها را برطرف میکنند؛ تا انتها با ما همراه باشید.
نحوه کار NAS و فضای ابری در مدیریت دادهها چگونه است؟
ذخیرهسازهای تحت شبکه به سازمانها امکان میدهد دادههای خود را درون شبکه داخلی ذخیره و مدیریت کنند. این ذخیرهسازها موجب میشوند سرورها و دستگاههای متصل به شبکه، همزمان به فایلها و دادهها دسترسی داشته باشند.
اما در فضای ابری، دادهها روی سرورهای راه دوری ذخیره میشوند که اغلب شرکتهای بزرگ ارائهدهنده خدمات ابری آنها را مدیریت میکنند. فضای ابری بهخاطر سهولت در دسترسی، مقیاسپذیری بالا و نیاز به تجهیزات کمتر در محل به یکی از گزینههای محبوب برای بسیاری از کاربران تبدیل شدهاست.
تاثیر استوریج بر عملکرد سرورها
یکی از مهمترین عوامل در انتخاب میان فضای ابری و استوریجهای تحت شبکه، تاثیر این دو بر عملکرد سرورهاست. برندهای مختلف استوریج در بازار موجودند که یکی از بهترینها، استوریج hp است. این استوریج و سایر ذخیرهسازهای تحت شبکه، بهدلیل قرارگیری فیزیکی در نزدیکی سرورها، عملکرد بهتری در انتقال دادهها به سرورها دارند. این موضوع بهخصوص برای سازمانهایی که نیاز به پردازش دادهها بهصورت در لحظه دارند، اهمیت دارد.
چرا استوریجهای تحت شبکه بر عملکرد سرورها تاثیر مثبت دارند؟
استوریجهای تحت شبکه بهدلایل زیر تاثیر مثبتی بر عملکرد سرورها دارند:
- تاخیر کمتر: در استوریجهای تحت شبکه، دادهها بهطور مستقیم از طریق شبکه محلی به سرورها منتقل میشوند. این موضوع باعث کاهش تاخیر در انتقال دادهها و بهبود سرعت دسترسی به اطلاعات میشود.
- پهنای باند بالا: استوریجهای تحت شبکه بهطور معمول به شبکههای محلی (LAN) متصل هستند که پهنای باند بسیار بالاتری نسبت به اینترنت عمومی دارند. این امر به سرورها امکان میدهد با سرعت بسیار بیشتری به دادهها دسترسی پیدا کنند؛ بهخصوص در زمانهایی که حجم دادهها زیاد است.
- یکپارچگی با سایر سیستمها: ذخیرهسازهای تحت شبکه، بهویژه در مدلهای پیشرفته، بهخوبی با سایر سیستمهای موجود در شبکه یکپارچه میشوند. این یکپارچگی باعث میشود که دادهها بهسرعت و بدون مشکل در سراسر سازمان جابجا شوند و عملکرد سرورها بهینه شود.
مقایسه هزینههای نگهداری فضای ابری و استوریج
یکی از فاکتورهای کلیدی در انتخاب بین فضای ابری و ذخیرهسازهای تحت شبکه، هزینههای مرتبط با هر یک از این گزینههاست. هرکدام از این روشها هزینههای مختلفی دارند که با توجه به نیاز و اندازه سازمان بر بودجه نهایی سازمان تاثیر میگذارد.
هزینههای نگهداری فضای ابری
- هزینههای اشتراک ماهانه و سالانه: یکی از ویژگیهای اصلی فضای ابری، مدل پرداخت براساس اشتراک است. بسیاری از ارائهدهندگان فضای ابری براساس حجم ذخیرهسازی، پهنای باند مصرفی و خدمات اضافی (مانند پشتیبانگیری) هزینههای اشتراک دریافت میکنند.
- هزینههای مصرفی: علاوهبر هزینههای ثابت اشتراک، استفاده از فضای ابری اغلب بهصورت سنتی و بر پایه مصرف نیز محاسبه میشود؛ به این معنا که با افزایش میزان استفاده از فضای ذخیرهسازی، هزینهها نیز بهصورت تصاعدی افزایش مییابد.
- هزینههای انتقال داده: در برخی از سرویسهای ابری، هزینههای انتقال داده بین فضای ذخیرهسازی و کاربر نیز در نظر گرفته میشود. این هزینهها بهخصوص در مواردی که سازمانها نیاز به انتقال مکرر و حجم بالای داده دارند، مقدار قابلتوجهای است.
هزینههای نگهداری استوریج تحت شبکه
- هزینههای اولیه تجهیزات: استفاده از ذخیرهسازهای تحت شبکه نیاز به خرید تجهیزات فیزیکی دارد. این هزینههای اولیه ممکن است بالا باشد، اما برخلاف فضای ابری، هزینههای ماهانه یا سالانه بر پایه میزان مصرف وجود ندارد.
- هزینههای نگهداری و مدیریت: استوریجهای تحت شبکه نیاز به نگهداری منظم دارند؛ از جمله نگهداری سختافزاری، تعمیرات و ارتقا. این هزینهها با توجه به مقیاس سازمان ممکن است متغیر باشد، اما اغلب به اندازه هزینههای بلندمدت فضای ابری نیست.
- هزینههای عملیاتی کمتر در بلندمدت: استفاده از ذخیرهسازهای تحت شبکه با وجود هزینههای اولیه بالاتر میتواند در بلندمدت بهصرفهتر باشد؛ علت این موضوع عدم نیاز به پرداختهای ماهانه و هزینههای مصرفی است.
امنیت دادهها: فضای ابری یا ذخیرهساز تحت شبکه
یکی از مهمترین دغدغههای سازمانها در انتخاب بین فضای ابری و ذخیرهسازهای تحت شبکه، امنیت دادههاست. هر دو روش مزایا و معایب امنیتی خود را دارند و بسته به نوع دادهها و حساسیت آنها، انتخاب بهترین گزینه متفاوت است.
امنیت در فضای ابری
- رمزنگاری و لایههای امنیتی: ارائهدهندگان فضای ابری اغلب از روشهای پیشرفته رمزنگاری برای حفاظت از دادهها استفاده میکنند. این روشها شامل رمزنگاری دادهها در حالت انتقال و در حالت ذخیرهسازی است. علاوهبر این، لایههای امنیتی دیگری مانند فایروالها، پروتکلهای احراز هویت و کنترلهای دسترسی نیز اعمال میشوند.
- نقاط ضعف امنیتی: با وجود سطوح بالای امنیت، یکی از نقاط ضعف فضای ابری این است که دادههای مختلف در زیرساختی مشترک ذخیره میشوند. این موضوع میتواند در صورت نفوذ یا حملات سایبری به دادههای دیگر کاربران نیز خطرناک باشد. همچنین، امنیت دادهها تا حد زیادی به ارائهدهنده خدمات ابری وابسته است و سازمانها کنترل مستقیم بر دادههای خود ندارند.
- خطرات انتقال دادهها: یکی از مهمترین چالشهای امنیتی در فضای ابری، خطرات مرتبط با انتقال دادهها از طریق اینترنت است. اگر پروتکلهای امنیتی مناسب برای انتقال دادهها رعایت نشود، این دادهها در معرض خطر دسترسی غیرمجاز قرار میگیرند.
امنیت در استوریج تحت شبکه
- کنترل کامل بر دادهها: یکی از مزایای اصلی ذخیرهسازهای تحت شبکه، کنترل کامل بر دادههاست. سازمانها میتوانند بهطور مستقیم بر امنیت دادههای خود نظارت داشته باشند؛ از این رو خطرات نفوذ یا دسترسی غیرمجاز را به حداقل برسانند.
- استقلال از اینترنت: ذخیرهسازهای تحت شبکه اغلب به اینترنت وابسته نیستند و دادهها بهصورت محلی ذخیره میشوند. این موضوع باعث کاهش خطر حملات سایبری از طریق شبکههای اینترنتی میشود و امنیت بیشتری را فراهم میکند.
- نیاز به منابع داخلی برای مدیریت امنیت: با وجود اینکه ذخیرهسازهای تحت شبکه کنترل بیشتری بر دادهها فراهم میکنند، سازمانها باید منابع و تخصص داخلی برای مدیریت امنیت دادهها را داشته باشند. این موضوع میتواند چالشی برای سازمانهای کوچکتر محسوب شود.
اهمیت انتخاب بهترین روش ذخیرهسازی برای سازمانها
با وجود اینکه فضای ابری بهدلیل سهولت در دسترسی و مقیاسپذیری محبوبیت زیادی دارد، مزایای استوریج های تحت شبکه موجب شدهاست همچنان نقش مهمی در زیرساختهای سازمانی ایفا کنند. استوریجهای تحت شبکه، کنترل بیشتر، سرعت بالاتر و امنیت بهتری در برابر تهدیدات اینترنتی دارند؛ این در حالی است که فضای ابری از مقیاسپذیری بهتر و هزینههای کمتری برخوردار است.
هر کدام از این روشها مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب بین آنها به نیازهای سازمان، بودجه و سطح امنیت مورد نظر بستگی دارد.